Man U PL: มิถุนายน 2011

ตามปกติแล้ว โครงสร้างข้อมูลสามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ

1. โครงสร้างข้อมูลแบบเชิงเส้น (Linear Lists) มีรูปแบบเป็นรายการต่อเนื่อง ข้อมูลที่จัดเก็บมีลักษณะเป็นแถวลำดับต่อเนื่องกันไป ประกอบด้วย

- อาร์เรย์ (Array)

- สแต็ก (Stacks)

- คิว (Queues) เป็นต้น

2. โครงสร้างข้อมูลแบบไม่เป็นเชิงเส้น (Non- Linear Lists) ชนิดนี้ตรงกันข้ามกับแบบแรก เช่น

- ทรี (Trees)

- กราฟ (Graphs)

โครงสร้างข้อมูลแบบอาร์เรย์

คือ การรวมกลุ่มของตัวแปรที่สามารถใช้ตัวแปรชื่อเดียวแทนข้อมูลสมาชิกได้หลายๆ ตัวในคราวเดียวกัน ด้วยการใช้เลขดรรชนี (Index) หรือซับสคริปต์ (Subscript) เป็นตัวอ้างอิงตำแหน่งสมาชิกบนแถวลำดับนั้นๆ เช่น

score [1] คือคะแนนทดสอบของนักศึกษาคนแรก

score [50] คือคะแนนทดสอบของนักศึกษาคนสุดท้าย

คุณสมบัติของอาร์เรย์

1. เป็นตัวแทนกลุ่มของข้อมูลที่มีความสัมพันธ์กัน

2. สมาชิกของอาร์เรย์จะมีคุณสมบัติเหมือนๆ กัน

3. มีขนาดคงที่

4. ผู้ใช้สามารถอ้างอิงเพื่อเข้าถึงข้อมูลได้ทันที

การอ้างอิงตำแหน่งสมาชิกในอาร์เรย์

จะต้องเริ่มต้นด้วยชื่ออาร์เรย์และตามด้วยเลขลำดับกำกับไว้ด้วย เลขเหล่านี้สามารถเรียกได้หลายชื่อด้วยกัน เช่น ซับสคริปต์ หรือ เลขดรรชนี

ขอบเขตของอาร์เรย์

เลขดรรชนีในอาร์เรย์ประกอบด้วยช่วงของเขตของค่า ซึ่งประกอบด้วยขอบเขตล่างสุด

การจัดเก็บอาร์เรย์ในหน่วยความจำ

จะมีลักษณะต่อเนื่องกัน และใช้เนื้อที่ในการจัดเก็บเท่าๆ กัน สมาชิกทุกตัวต้องเป็นข้อมูลชนิดเดียวกัน เราสามารถเข้าถึงข้อมูลทุกตำแหน่งในอาร์เรย์ได้โดยตรง การเข้าถึงสมาชิกในลำดับแรกและลำดับสุดท้าย ใช้เวลาเท่าๆ กัน

อาร์เรย์หนึ่งมิติ (One Dimension Array)

จะมีการจัดเก็บข้อมูลลักษณะต่อเนื่องเป็นแถว อาจนำเสนอในมุมมองแนวนอนหรือตั้งก็ได้

ตัวอย่างของ Array

คีย์ (Key) ->	0	1	2	3	4	5	6
สมาชิก (Element) ->	มกราคม	กุมภาพันธ์	มีนาคม	เมษายน	พฤษภาคม	มิถุนายน	กรกฎาคม

   เมื่อมีการใช้งาน Array ใน PHP เราจะต้องทำความเข้าใจ เกี่ยวกับคำว่า
    สมาชิก (Element) - ค่าของข้อมูลที่เก็บอยู่ใน Array
    คีย์ (Key) หรือโดยทั่วไปเรียกว่า index - ค่าที่ใช้ระบุตำแหน่งของสมาชิกใน Array โดยจะเริ่มที่ตำแหน่ง 0 เสมอ

อาร์เรย์สองมิติ (Tow Dimension Array)

จะมีรูปแบบเป็นตารางที่ประกอบด้วยแถว (Row) และคอลัมน์ (Column) ในเชิงคณิตศาสตร์ก็คือแมทริกซ์ (Matrix) การอ้างตำแหน่งจึงต้องระบุตำแหน่งแถวและคอลัมน์

อาร์เรย์สามมิติ (Three Dimension Array)

คือ การนำเอาอาร์เรย์สองมิติมาซ้อนกันหลายๆ ชั้น ทำให้นอกจากจะมีแถวและคอลัมน์แล้ว ก็จะมีความลึกเพิ่มขึ้นอีก

**********จบบทที่ 3 แล้วจ่ะ**********

Objective (จุดประสงค์)

- เข้าใจรูปแบบคำสั่งที่ใช้ในภาษา C

- เข้าใจวิธีการดำเนินการ

- เข้าใจวิธีการวนรอบ

- สามารถสร้างโปรแกรมที่เกี่ยวข้องกับการจัดการหน่วยความจำ

- สามารถสร้างฟังก์ชันและการกำหนดเงื่อนไขต่างๆ

คำสั่งพื้นฐานต่างๆ

คำสั่งพื้นฐานต่างๆ เช่น printf, scanf

printf เช่น printf(“abc”);
printf(“%s”,”abc”);

scanf เช่น scanf(“%d”,&x);

Format Code ใช้ในการแสดงผลที่นิยมใช้ ได้แก่

                                                     %d          -decimal integer
                                %c          -character
                                %f           -floating point number
                                %s          -string

Operator (ตัวดำเนินการ)

เครื่องหมายดำเนินการ (Operator) แบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ

1. Arithmetic Operators ได้แก่ +, -, *, /, %, --, ++

2. Relational and Equality Operators ได้แก่ <, >, <=, >=, ==, !=

3. Logical Operators ได้แก่ !, &&, ||

Expression (นิพจน์)

หมายถึง การนำตัวแปรค่าคงที่มาสัมพันธ์กัน โดยใช้เครื่องหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น

X + 1

A * b / c

นิพจน์จะทำงานจากซ้ายไปขวาตามลำดับการทำงานของเครื่องหมาย

1. วงเล็บ ( )

2. !, ++, --

3. *, /, %

4. +, -

5. <, <=, >, >=

6. ==, !=

7. &&

8. ||

Selection (ทางเลือก) / Condition (ลักษณะ)

                           - if statement
                - if – else statement
                - if – else statement (Nested if)
                - switch statement

if statement

Format:

if (expression)
statement;

Example:

if (score >= 80)
printf(“YOUR grade is A \n”);

if – else statement

Format:

                                                                if (expression)
                                                                         statement-1;
                                                                else
                                                                         statement-2;

if – else statement (Nested if)

Format:

                                                                if (expression-1)
                                                                         statement-1;
                                                                else if (expression-2)
                                                                         statement-2;
                                                                else
                                                                         statement-3;

switch statement

Format:

                                                                switch (expression) {
                                                                         case const- expression-1;
                                                                                    statement-1;
                                                                                    break;
                                                                         case const- expression-2;
                                                                                    statement-2;
                                                                                    break;
                                                                         [ default: statement- default; ]
                                                                }

Repetition / Loop (การทำซ้ำ)

while statement

Format:

                                while (expression) {
                                         statement-1;
                                         statement-2;

…
statement-n;

}

for statement

Format:

                                for (expression-1; expression-2; expression-3) {
                                         statement-1;
                                         statement-2;

…
statement-n;

}

do – while statement

Format:

                                do {
                                        statement-1;
                                         statement-2;

…
statement-n;

} while (expression);

Function (ฟังก์ชัน)

ข้อดี

- -เขียน Code ครั้งเดียว แต่สามารถเรียกใช้ได้หลายครั้ง

- -นำกลับมาใช้ใหม่ ในโปรแกรมอื่นได้

- -การแก้ไขจะแก้ไขเพียงที่เดียว

- -โปรแกรมมีความเป็นโครงสร้าง

- -แบ่งเป็นโมดูลย่อยๆ ได้

Function (ฟังก์ชัน) แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ

1. Library Function เป็นโปรแกรมที่ผู้ผลิตโปรแกรมภาษาซี เป็นผู้เขียนขึ้น ไลบรารี่ฟังก์ชั่นจะติดมากับตัวโปรแกรมภาษาซีสามารถเรียกใช้โดย ใช้คำสั่ง #include

Format:

#inciude <file-name>

วิธีเรียกใช้งาน Library Function

- เรียกชื่อของฟังก์ชันที่ต้องการใช้งาน

- เอาค่าที่จะส่งไปทำงานในฟังก์ชัน ใส่ลงในวงเล็บตามหลังชื่อฟังก์ชันนั้น

ตัวอย่าง Library Function

strcpy( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล string.h

ทำหน้าที่: คัดลอกข้อมูลจาก string หนึ่งไปยังอีก string หนึ่ง

Format:

strcpy(str1, str2);

strcat( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล string.h

ทำหน้าที่: ใช้เชื่อมต่อข้อความ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน

Format:

strcat(str1, str2);

strlen( ) -อยู่ในแฟ้มข้อมูล string.h

ทำหน้าที่: หาความยาวของข้อความ

Format:

strlen(s);

tolower( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล ctype.h

ทำหน้าที่: เปลี่ยนตัวอักษรจากตัวใหญ่เป็นเล็ก

Format:

tolower(ch);

toupper( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล ctype.h

ทำหน้าที่: เปลี่ยนตัวอักษรจากตัวเล็กเป็นใหญ่

Format:

toupper(ch);

getchar( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล stdio.h

ทำหน้าที่: รับอักขระทางแป้นพิมพ์ทีละ 1 ตัว ต้องกด Enter เมื่อสิ้นสุดข้อมูล และข้อมูลจะปรากฏบนจอภาพด้วย

Format:

getchar( );

getch( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล stdio.h

ทำหน้าที่: รับอักขระทางแป้นพิมพ์ทีละ 1 ตัว เมื่อป้อนข้อมูลเสร็จไม่ต้องกด Enter และจะไม่ปรากฎบนจอภาพ

Format:

getch( );

gets( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล stdio.h

ทำหน้าที่: รับข้อมูลที่เป็นข้อความจากแป้นพิมพ์เก็บไว้ในตัวแปรชุด

Format:

get( );

putchar( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล stdio.h

ทำหน้าที่: แสดงผลบนจอภาพ ทีละ 1 ตัวอักขระ

Format:

putchar( );

put( ) –อยู่ในแฟ้มข้อมูล stdio.h

ทำหน้าที่: แสดงผลเป็นข้อความที่เก็บไว้ในตัวแปรชุด

Format:

puts( );

2. User Defined Function คือ ฟังก์ชันที่ผู้เขียนโปรแกรมสามารถเขียนฟังก์ชันขึ้นมาใช้เอง โดยฟังก์ชันนี้อาจจะรวมอยู่กับโปรแกรมหลักเป็นแฟ้มเดียวกัน หรือแยกไว้คนละแฟ้มก็ได้

การสร้างฟังก์ชัน ประกอบด้วย

- Function Definition (นิยามฟังก์ชัน)

คือ รายละเอียดในการทำงานของฟังก์ชัน

- Function Prototype (ต้นแบบฟังก์ชัน)

เป็นตัวบอกให้ Compiler ทราบว่ามีการประกาศฟังก์ชันขึ้นและฟังก์ชันนั้นมีค่าที่ส่งกลับเป็นอะไร มีการรับพารามิเตอร์อะไรบ้าง มีประโยชน์ในการตรวจสอบข้อผิดพลาดระหว่างการเรียกใช้ฟังก์ชัน เราจะเขียน Function Prototype ไว้ที่ต้นโปรแกรม

- Invocation (การร้องขอ)

คือ การเรียกใช้ฟังก์ชัน มีลักษณะดังนี้

1. ฟังก์ชันที่ไม่มีการเรียกค่ากลับ การเรียกใช้ทำได้โดยอ้างถึงชื่อฟังก์ชัน

2. ฟังก์ชันที่มีการส่งค่ากลับ การเรียกใช้ทำได้เหมือนแบบแรก แต่ต้องมีตัวแปรมารับค่าที่จะส่งกลับมาด้วย

3. ฟังก์ชันที่มีการรับค่า argument การเรียกใช้ฟังก์ชัน ทำได้โดยอ้างถึงชื่อของฟังก์ชันพร้อมทั้งส่งค่าของตัวแปรไปด้วย โดยจะต้องมีชนิดสอดคล้องกับ argument ของฟังก์ชันที่เรียกใช้ การผ่านค่า argument ทำได้ 2 แบบ คือ

3.1 Pass by Value คือการส่งค่าไปยังฟังก์ชันที่ถูกเรียกใช้โดยส่งค่าของตัวแปรหรือค่าคงที่ไปโดยตรง ค่าของอาร์กิวเมนต์ที่ผ่านให้กับฟังก์ชันจะถูกคัดลอกส่งไปให้กับฟังก์ชัน และจะถูกเปลี่ยนแปลงเฉพาะภายในฟังก์ชัน โดยค่าของอาร์กิวเมนต์ในโปรแกรมที่เรียกใช้จะไม่เปลี่ยนแปลง

3.2 Pass by Reference คือการส่งค่าไปยังฟังก์ชันที่ถูกเรียกใช้โดยส่งเป็นค่าตำแหน่งที่อยู่ของตัวแปรไป ซึ่งหากภายในฟังก์ชันมีการเปลี่ยนแปลงค่าของอาร์กิวเมนต์ที่ส่งไป ก็จะมีผลทำให้ค่าของอาร์กิวเมนต์นั้นในโปรแกรมที่เรียกใช้เปลี่ยนไปด้วย การผ่านอาร์กิวเมนต์แบบนี้ ทำได้ ดังนี้

· ต้องกำหนดอาร์กิวเมนต์ของฟังก์ชันเป็น pointer (*)

· การเรียกใช้จะผ่าน address เป็น argument (&)

· ภายในฟังก์ชัน การเรียกใช้ format argument เวลาใช้งานจะใช้ dereferencing operator (*)

**********บทที่ 2 จบแล้วจ่ะ**********